Istorijat
Područje Ðakovice je bilo naseljeno od antičkog doba. Jedno Ilirsko naselje je postojalo nekoliko kilometara u istočnom delu modernog grada. Kasnije, grad tržišta Gabuleos je razvijen kao deo strukture naselja duž rimskog puta “Via De Zenta”, koji povezuje Peć i Prizren.
Današnja Đakovica je osnovana tokom 16. veka, na raskrsnici između “Via de Zenta” i glavnog puta između Skadra u Albaniji i Konstatinopolja. Ime Đakovica se prvi put spominje 1574.god. Poreklo imena potiče od jednog bogatog trgovca koji se zove Jak Vula: Jakova – Livade Jakuta.
Vreme napretka- razvoja, dolazi krajem 16. veka i početkom 17. veka, kada se ovo selo razvilo u jedan grad.
Prvi deo grada je izgrađen između reke Krena i brda na Čabratu.
Naj starije Naselje “Mahala e Hadumit” je postavljeno oko Hadum Ðamije, sagrađena 1592/93.god. Kasnije grad je proširen na istočnom delu. 1662. godine, kada je Otomanski predstavnik trgovine prolazio kroz Đakovicu, on je registrovao jedan grad od 2.000 stanovnika.
Izgradnja raznih mostova je omogučilo karavanima vremena da prođu reke koje prožimaju ovaj grad. Godine1838. grad je uspeo da ima više od 20.000 stanovnika.
Najveći centar piace- oblast trgovine, doživljava uspešan ekonomski razvoj baziran na trgovini kože, razvoj poljoprivrede, a od 1900.god. ovaj tržni centar – Piaca, ima više od 1.000 preduzeća.
Posle Prvog Svetskog Rata, Kosovo i Đakovica postaju deo nove Jugoslovenske države.
Grad se protezao prema severoistoku. Posle Drugog Svetskog Rata, jedan novi centar grada je izgrađen na istočnoj obali reke Krena. Izgrađene su škole, parkovi i jedna bolnica.
Grad se takođe razvijao u jedan industrijski centar. Najvažnije grane su bile: metaloprerađivačka industrija, tekstilna industrija, industrija građevinskog materijala, industrija prerade drveta i prerađivačka industrija poljoprivrednih proizvoda. Kao rezultat pritiska i prinudnih mera tokom 90-tih, industrija je skoro u potpunosti paralizovana.
Tokom rata 1999. godine, Đakovica je bila jedna od naj oštećenijih gradova na Kosovu. Mnoge zgrade u istorijskom centru, uključujući i piacu su potpuno spaljene. U Opštini Đakovica sa 70 spaljenih sela spaljeno je 6.200 naseljenih kuća i drugih pratećih objekata, 47 kulturnih, istorijskih i verskih objekata, 18 zdravstvenih ustanova, 23 škola i 80 odsto infrastrukture. Tokom rata je palo180 boraca, 609 nestalih, 645 civilnih žrtava i 324 zatvorenika. Većina uništenih objekata je izgrađeno i popravljeno.
