Položaj
Đakovica se proteže između geografske širine 42,22 i geografske dužine 20.26. na levoj obali reke Erenik, istočno od platoa Čabrata, na obe strane reke Krene, na prosečnoj nadmorskoj visini od 365 metara.
Jugo-zapadno od Đakovice protežu se poslednji zraci Šar planine, gde se proteže brdovit region Hasia, koja se završava sa aluvijalnom ravnicom (rečnom)
U severnom delu grada protežu se neogena polja Piskota i Duškaje. Brežuljci Koznika Cermjana, Babaloča i Hereča dele poljsku jamu Đakovice od Ravnice Dukađinija.
Na zapadnom delu Čabrata, koji ima jednu nadmorsku visinu od 440-460 metara, nalaze se planine Junika i Skeljzena-dela Planina Prokletija (Albanskih Alpa).
Istočno od Đakovice, tamo gde teče reka Erenik u klisuri Belog Drima proteže se plato krečnjaka Gradiša, koji deli poljsku jamu Đakovice od one u Prizrenu.
Niske planine sa vratom kao sto su Čafa e Prušit, Dobrune, Morine itd, omogućili su uticaj na vetrove Jadranskog Mora kroz doline Drina. Zbog toga Đakovica sa okolinom ima umereno kontinentalnu klimu sa elementima Mediterana sa toplim i suvim letima.
Prosečna temperatura u julu je 21,5 ° C, dok u Januaru -09 C. Letnji meseci su suvi, dok zimski sa vlagom. Prosečna količina padavina je 959.3 mm.
Poljsku dolinu Đakovice prožimaju 80 protoka površinskih voda koje teku severno od planinskog venca Cermjana i planinskih venaca na jugu grada. 80 protoka se ulivaju u Erenik, koji svojim podružnicama, plodno navodnjava područje Đakovice. On izvire iz ledenih jezera Đeravice i uliva u Drim. Dug je 51 km. Od njegove leve pritoke je Bistrica Ločana, koja izvire iz visine Ploča zapadno od Ðeravice i deleći Đakovicu pod nazivom Krena na dva dela, uliva se u Erenik. Trava i Trakanić su dve tipične poljsker reke koje se ulivaju u Erenik.
Stanovništvo
Stanovništvo Đakovice od početka je bilo uglavnom albansko potomci Ilira, dok jedna manjina je bila srpska a kasnije, nakon kolonizacije, i crnogorska. Što se vere tiče ogromna većina se bili muslimani i katolici (Albanci), dok manjina je bila pravoslavna (Srbi i Crnogorci).
U nedostatku tačnih statističkih podataka o broju stanovnika grada i okoline do druge polovine XIX veka. pomenučemo podatke različitih putnika, prema kojima je grad u XVII veku. imao 2.000 kuća, a 1838 je imao 1900 kuća sa 21.000 stanovnika. 1857 Gilferding je zvao Đakovicu albanski grad sa 3.500 kuća muslimanskih Albanaca, 70 katoličkih i 60 srpskih kuća. Godine 1879. grad sa okolinom je imao 15. 210 stanovnika, 12. 553 Muslimana i 2,757 Hrišćana. U 1900. prema Millojeviču Đakovica je imala 4.000 muslimanskih kuča i 70 srpskih.
U gradu Đakovici sa okolinom, koja je obuhvatala 708 km2, 1921 je živelo 32. 847 stanovnika (30. 798 Albanaca muslimana i katolika i 2.049)pravoslavnih Srba i Crnogoraca ; 1931 je živelo 45. 376 stanovnika (38. 982 Albanaca muslimana i katolika i 6.394 pravoslavnih Srba i Crnogoraca ) što znači da je 1921 bilo 93,76 odsto Albanaca i 6,24, posto Srba dok je u 1931 85.91 odsto su bili Albanci, 14.09 posto su bili Srbi i Crnogorci.
Na osnovu rezultata poslednjeg popisa stanovništva na Kosovu 2011. godine, ukupan broj stanovnika u opštini Đakovica je 94.556 stanovnika, prema ovoj etničkoj strukturi:
Albanaca: 87,672 stanovnika;
Egipčana: 5,117;
Roma: 738;
Aškalija: 613;
Bosanaca: 73;
Srba: 17;
Turaka: 16;
Goranaca: 13;
Ostalih: 92;
Neopredeljenih: 205; (Izvor: Statistički zavod Kosova).
